Een mooi voorbeeld van een Better case is de zelf verkozen vierdaagse werkweek. Dan wordt een afweging gemaakt tussen tijdsbesteding aan betaald werk versus tijdsbesteding aan zelf gekozen zaken. Tussen Better case en business case.
Maand: oktober 2018
DIV 2
DIV 1
Een groot probleem is dat onze maatschappij steeds meer georganiseerd raakt rond business cases, terwijl het leven vooral een Better case is.
Groei en verandering zijn geen middelen meer, maar zijn zich uitgegroeid tot doelen. Daardoor ontstaat een dynamiek, die los staat van wat het leven nodig heeft. Zo kunnen er tekorten ontstaan van mensen, die werk willen doen dat het leven ondersteund (onderwijs, zorg, bouw), omdat teveel mensen zich bezig houden met de commerciële business case economie. Natuurlijk hebben ook zaken als het onderwijs een sluitende business case nodig. Laat ik dat een maatschappelijke business case noemen. Bij de maatschappelijke business case is de doelstelling dan om de Better case te faciliteren. Dat in tegenstelling tot de commercieel business case waar succes in geld gemeten wordt, wat neer komt op succesvolle kapitaal accumulatie.
De toelevering van energie, zowel menselijke energie en materiële energie, is vaak geregeld via geld. Dat geld is dus in dit geval het middel om de toelevering te organiseren. Hoe voorkom je dat het geld een doel op zich wordt? Welk ander model is er denkbaar om energie toe te leiden? Gewoon NIET is altijd tenminste een deeloplossing. In de Better Case van het leven gaat maar beperkt geld rond, namelijk alleen in het deel van de business case. Een bijzondere constatering daarbij is dat het hier vooral het deel, waar zaken met onbekende derden worden gedaan gedaan, betreft waar toelevering via geld een dominante rol speelt. Bijvoorbeeld: alles wat je aan je eigen kinderen leert is gratis. Er komt met onderricht pas geld aan te pas als het gaat om scholing door ingehuurde derden, zoals leraren.
DIV 0
Stichting NIET gepasseerd bij notaris.
Kiezen voor problemen, omdat het kan
Als iets #NIET kan, dan is er geen probleem.
Als iets #NIET goed is, maar #WEL kan, dan is er een keuzeprobleem.
Als iets #WEL kan en goed is, dan is er geen probleem.
De tragiek van het leven is dus, dat mensen voor problemen kiezen wanneer iets #WEL kan, maar #NIET goed is.
Pitch #Niet
Ik maak mij al 45 jaar zorgen over het klimaat. En ik verbaas mij over mijn eigen gedrag: waarom pas ik mijn gedrag #NIET meer aan? Waarom zit er geen groei in mijn persoonlijke ontwikkeling?
Wat mij betreft: ik zit vast in patronen van een liefdevolle omgeving. Mijn vrouw, mijn kinderen, mijn activiteiten. Alles gaat al lang mee en kent zijn eigen warmte. Dan blijkt het in de praktijk verrassend moeilijk om bij vaste relaties en patronen mijn gedrag te wijzigen..
Ik heb dus vaak zwakke knieën, naar mijn idee. Mijn omgeving helpt mij daar #NIET bij. Die omgeving zit vast op oude patronen, die ik zelf ook lief heb. Patronen, waar ik mij beslist #WEL goed bij voel, maar die vanuit klimaatoogpunt NIET goed zijn.
Daarom heb ik de Stichting NIET opgericht. De stichting gaat mij helpen om wegen te vinden een meer consequent ecologisch leven te leiden in een liefdevolle omgeving. De Stichting vertegenwoordigt mijn superego, mijn Uber-ich. Als voorzitter van de Stichting moet ik mij houden aan de doelstellingen van de stichting.
De stichting werkt met drie methodes:
– Het NIET principe: onderzoek jouw keuzes ook vanuit de positie NIET. Gewoon iets NIET doen is zo gek nog niet.
– De Better Case: elke relatie of organisatie heeft een business case en een better case. Zonder verantwoordde Better Case ontaardt elk zakelijk handelen in amorele business case.
– Het GiDZ concept: dat staat voor Goed Idee Doe Zelf. Klaar met vergaderen en twijfelen als geruststelling voor het niet handelen.
De stichting past tenminste naadloos bij mij. Ik kan zo mijn persoonlijke verantwoordelijkheid deels buiten mij leggen. De stichting is ook een soort practical joke. Er wordt ook om gelachen. Grappen over het begrip #NIET liggen voor de hand. De stichting is misschien een uiting van een soort tegencultuur in een wereld, die meent dat alles #WEL moet kunnen. Een filosofische zoektocht met als doel een aangepast warm bad.
De stichting wil er ook voor anderen zijn. Dus laat weten als je het leuk vindt om experimenten te doen met het begrip #NIET in je eigen leven. Of als je de Better-Case van je activiteiten wilt onderzoeken. De stichting heeft een sluitende business case dus kan zich volledig richten op haar Better-Case. In geldtermen is ondersteuning van de Stichting gratis, maar wij doen alleen #NIET in ruil voor perspectief van jouw #WEL.
Foto: www.eventplanner.be
Een ongemakkelijke waarheid
Stel, iemand heeft al jaren longkanker en kondigt aan voor 2030 haar sigarettengebruik met de helft terug te dringen. ‘Hiermee loop ik voor op de andere longkankerpatienten’, roept ze apetrots en ze heeft gelijk: de rest rookt nog harder door.
Vervang longkanker door klimaatontwrichting en de sigaret door CO2-uitstoot en je hebt een heel redelijke samenvatting van het klimaatakkoord. (Joris Luyendijk)
Gedragsverandering: #WEL of #NIET
De formule
Wetenschappelijk onderzoek naar verandering heeft tot de volgende formule geleid:
dΔ = F(iD x D x iA)
Duurzame (d) gedragsverandering (Δ) is een functie (F) van de factoren innerlijke drang (iD), discipline (D) en interne attributie (iA). Duurzaam veranderen lukt alleen wanneer je op alle drie de factoren scoort. Innerlijke drang bestaat uit lijdensdruk en het hebben van een alternatief. Wie teveel alcohol drinkt, heeft last van de gevolgen en gaat wat zien in het drinken van water.
Discipline slaat op het vermogen om weerstand te bieden aan (de voordelen van) gewoontes en aan sociale druk. Teveel drinken gaat bijvoorbeeld samen met het na thuiskomst automatisch naar de koelkast lopen en een ijskoud biertje achterover slaan. Om deze gewoonte te veranderen moet je voortaan naar de kraan lopen. ‘Het’ niet meer doen, is het moeilijkste van gedragsverandering. Zeker wanneer er naast de gewoonte sprake is van sociale druk. Bijvoorbeeld een partner die ook bier drinkt en het niet gezellig vindt als jij het bij water houdt.
Interne attributie is een technische term voor de combinatie van jezelf verantwoordelijk maken voor mislukking en ervan overtuigd zijn dat je het de volgende keer anders gaat doen. Wie tijdens het oefenen met water drinken toch weer een keer aan het bier gaat, moet zichzelf daar de schuld van geven en zeker weten dat het niet weer gebeurt.