Auteur: Tim Niet

Als een wolk

Er zijn veel mensen, die voelen dat er grote ontwikkelingen als een wolk in de lucht hangen. Het lijkt op memes; zichzelf vermeerderende eenheden van een culturele evolutie. (Bron: wikipedia). Als dit zo is dan wil NIET stimuleren dat de memes in kracht toenemen en herkenbaar als beweging worden.

Een goed voorbeeld zijn de zonnepanelen. Je ziet een groeiend aantal zonnepanelen om je heen. Meer en meer wordt deze vorm van energiewinning een norm. Goed voor het milieu, vanwege het feit dat er CO2 uitstoot mee wordt voorkomen. Goed vanuit geopolitiek motief, omdat NL zo minder afhankelijk wordt van buitenlandse energie. Goed voor de eigen portemonnee, omdat de kosten van energie via zonnepanelen niet stijgen en de verwachting is dat de prijzen van fossiele brandstoffen wel zullen stijgen.

Welke ontwikkelingen zouden er nog meer in de lucht hangen?

Pitch Niet

Ik maak mij al 45 jaar zorgen over het klimaat. En ik verbaas mij over mijn eigen gedrag: waarom pas ik mijn gedrag niet meer aan? Waarom zit er geen groei in mijn persoonlijke ontwikkeling?

Wat mij betreft: ik zit vast in patronen van een liefdevolle omgeving. Mijn vrouw, mijn kinderen, mijn activiteiten. Alles gaat al lang mee en kent zijn eigen warmte. Dan blijkt het in de praktijk verrassend moeilijk om bij vaste relaties en patronen mijn gedrag te wijzigen.

Een voorbeeld. Ik probeer vegetarisch te leven om zo vleesconsumptie te vermijden en daarmee de co2 uitstoot te beperken en de diervriendelijkheid te bevorderen. Maar het gaat maar langzaam om zo vegetarisch te koken dat het ook makkelijk, snel en lekker is. Het oude patroon is aardappelen, groeten, vlees en daar was ik op gesteld. Mijn vrouw wil best met mij meedoen, maar heeft ook haar eigen biografie. Zij is een slagersdochter. Ik vind kip echt lekker. Onze spijsvertering heeft moeite met een vegetarisch dieet en ons gemoed ook. Onze kinderen lachen ons uit en nodigen ons uit voor hun barbecues. Wij gaan natuurlijk wel. Lekker consequent.

Ik heb dus vaak zwakke knieën, naar mijn idee. Mijn omgeving helpt mij daar niet bij. Die omgeving zit vast op oude patronen, die ik zelf ook lief heb. Patronen, waar ik mij beslist goed bij voel, maar die vanuit klimaatoogpunt NIET goed zijn.

Daarom heb ik de Stichting NIET opgericht. De stichting gaat mij helpen om wegen te vinden een meer consequent ecologisch leven te leiden in een liefdevolle omgeving. De Stichting vertegenwoordigt mijn superego, mijn Uber-ich. Als voorzitter van de Stichting moet ik mij houden aan de doelstellingen van de stichting.

De stichting werkt met drie methodes:
– Het NIET principe: onderzoek jouw keuzes ook vanuit de positie NIET. Gewoon iets NIET doen is zo gek nog niet.
– De Better Case: elke relatie of organisatie heeft een business case en een better case. Zonder verantwoordde Better Case ontaardt elk zakelijk handelen in amorele business case.
– Het GiDZ concept: dat staat voor Goed Idee Doe Zelf. Klaar met vergaderen en twijfelen als geruststelling voor het niet handelen.

De stichting past mij naadloos. Ik kan zo mijn persoonlijke verantwoordelijkheid deels buiten mij leggen. De stichting is ook een soort practical joke. Er wordt veel om gelachen. Grappen over het begrip NIET liggen voor de hand. De stichting is misschien een uiting van een soort tegencultuur in een wereld, die meent dat alles moet kunnen. Een filosofische zoektocht met als doel een aangepast warm bad.

De stichting wil er ook voor anderen zijn. Dus laat weten als je het leuk vindt om experimenten te doen met het begrip NIET in je eigen leven. Of als je de Better Case van je activiteiten wilt onderzoeken. De tegenprestatie komen wij altijd uit. De stichting heeft een sluitende business case dus kan zich volledig richten op haar Better Case. In geldtermen is ondersteuning van de Stichting gratis, maar wij doen alleen NIET in ruil voor jouw iets. Wij zijn wel NIET maar niet gek!

Foto: www.eventplanner.be

Een ongemakkelijke waarheid

Stel, iemand heeft al jaren longkanker en kondigt aan voor 2030 haar sigarettengebruik met de helft terug te dringen. ‘Hiermee loop ik voor op de andere longkankerpatienten’, roept ze apetrots en ze heeft gelijk: de rest rookt nog harder door.

Vervang longkanker door klimaatontwrichting en de sigaret door CO2-uitstoot en je hebt een heel redelijke samenvatting van het klimaatakkoord. (Joris Luyendijk)

Lees verder in de Correspondent.

Hoe onnozel durf ik mij te voelen?

Het persoonlijke leven is relatief. Het persoonlijke leven ontwikkelt zich binnen het immense universum van ruimte en tijd.

Menselijk gevoel is niet relatief. Dit gevoel is absoluut en in het hier-en-nu. Als kiespijn.

Het gevoel is de basis voor het menselijk handelen en niet de ratio. Zo kan een verslaving ontstaan en blijven bestaan. Bijvoorbeeld een alcoholverslaving.

Een mens is beperkt, ook in zijn bewustzijn van zijn gevoelens. Vanuit deze beperkte vormen van bewustzijn komt hij tot handelingen. Vervolgens moeten deze handelingen antwoorden geven op de gevoelens, waar de handelingen uit voort komen. Met bijkomende effecten van de handelingen op het grotere geheel, dus buiten de bedoelde gevoelens van de individuele mens om, wordt weinig tot geen rekening gehouden. Zo kan een vliegvakantie voor het gevoel van een mens veel belangrijker zijn dan de ecologische schade, die ontstaat door de CO2 uitstoot van de vliegreis. De negatieve gevolgen voor het leven van de eigen kinderen en kleinkinderen worden niet gevoeld en dus niet als belastend ervaren. Zo kan het genoegen van een aankoop in een modewinkel leiden tot niet gewenste kinderarbeid, omdat dit niet gevoeld wordt.

Een antwoord op de ecologische crisis kan alleen komen als de effecten van onze handelingen zoveel gevoel oproepen dat wij bereid zijn onze handelingen aan te passen. De Deltawerken werden pas mogelijk na de overstroming. Een rookverbod werd pas mogelijk na voldoende aantallen van kankerpatiënten. Wat zou er nodig zijn om de aarde te redden?

Mijn individuele gedrag betekent niets in het licht van het universum. Het ecologische systeem gaat niet verloren van een enkele vliegreis of het eten van een bal gehakt. Maar waarvan dan wel? En hoe verhoudt die ontwikkeling zich met mijn persoonlijke verantwoordelijkheid? Of mijn gevoel?

Hoe onnozel durf ik mij te voelen?

Gedragsverandering

Bron: whitepaper appelo

De formule

Wetenschappelijk onderzoek naar verandering heeft tot de volgende formule geleid:

dΔ = F(iD x D x iA)

Duurzame (d) gedragsverandering (Δ) is een functie (F) van de factoren innerlijke drang (iD), discipline (D) en interne attributie (iA). Duurzaam veranderen lukt alleen wanneer je op alle drie de factoren scoort. Innerlijke drang bestaat uit lijdensdruk en het hebben van een alternatief. Wie teveel alcohol drinkt, heeft last van de gevolgen en gaat wat zien in het drinken van water.
Discipline slaat op het vermogen om weerstand te bieden aan (de voordelen van) gewoontes en aan sociale druk. Teveel drinken gaat bijvoorbeeld samen met het na thuiskomst automatisch naar de koelkast lopen en een ijskoud biertje achterover slaan. Om deze gewoonte te veranderen moet je voortaan naar de kraan lopen. ‘Het’ niet meer doen, is het moeilijkste van gedragsverandering. Zeker wanneer er naast de gewoonte sprake is van sociale druk. Bijvoorbeeld een partner die ook bier drinkt en het niet gezellig vindt als jij het bij water houdt.
Interne attributie is een technische term voor de combinatie van jezelf verantwoordelijk maken voor mislukking en ervan overtuigd zijn dat je het de volgende keer anders gaat doen. Wie tijdens het oefenen met water drinken toch weer een keer aan het bier gaat, moet zichzelf daar de schuld van geven en zeker weten dat het niet weer gebeurt.

Ecologisch wezen

Ik zal het woord “wij” gebruiken om te benadrukken dat de wezens die verantwoordelijk zijn voor de wereldwijde opwarming geen zeepaarden zijn: het gaat om menselijke wezens zoals ik.
Citaat, pag. 13

Ecologisch wezen probeert er in de eerste plaats een vinger achter te krijgen op welke manieren we tegen onszelf praten over ecologie.
Citaat, pag. 19

Vele duizenden jaren vanaf nu zal jouw individuele bijdrage van geen enkele betekenis meer zijn. Toch zullen je daden ingrijpende gevolgen hebben. Dat is de paradox van het ecologische tijdperk.
Citaat, pag. 46

De paradox luidt als volgt: we weten wat we moeten doen en we kunnen ons niet ver genoeg boven de wereld verheffen om precies te zien hoe dat eruit ziet.
Citaat, pag. 25

Je hoeft niet ecologisch te worden. Je bent het al.
Citaat, pag. 241